ΑΦΙΕΡΩΜΑ ''JUDAS PRIEST''

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ 🖋

Το να γράψει κάποιος ένα αφιέρωμα στους Judas Priest δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο… Μεγάλο το όνομα, ακόμα μεγαλύτερη η ιστορία τους και η πορεία τους στον χώρο της σκληρής μουσικής… Τι να πιάσεις, τι να αφήσεις, από πού να πρωτοξεκινήσεις….. Ας είναι όμως.

Μέσα από αυτό το μικρό αφιέρωμα θα προσπαθήσω να κάνω μια μικρή και αντικειμενική όσο γίνεται παρουσίαση στα έργα και τις ημέρες των Judas Priest. Του μεγαλύτερου και σημαντικότερου για πολλούς heavy metal συγκροτήματος που πέρασε από την μουσική σκηνή…

Η μυθική τους πορεία ξεκινάει στο Birmingham της Αγγλίας γύρω στο 1969, όπου δυο συμμαθητές ο Ian Hill και ο Kenneth (K.K.) Downing εκμυστηρεύονται ο ένας στον άλλο την αγάπη τους για την μουσική και για τους Who, Cream και Jimmy Hendrix. Έτσι αποφασίζουν να μάθουν και οι ίδιοι να παίζουν μουσική και αγοράζουν τα πρώτα τους μουσικά όργανα. Μετά από λίγο καιρό τους πλησιάζει ένας τραγουδιστής με το όνομα Alan Atkins ο οποίος μόλις είχε διαλύσει την μπάντα του που ονομαζόταν Judas Priest (όνομα που προήλθε από ένα τραγούδι του Dylan, το The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest), και έψαχνε καινούριους συνεργάτες. Τους οποίους βρήκε στα πρόσωπα των Downing/Hill.

Πράγματι δημιουργούν ένα συγκρότημα το οποίο ονόμασαν Freight στην αρχή αλλά επειδή δεν άρεσε το όνομα στον Atkins, ο Atkins τους προτείνει να κρατήσουν το όνομα Judas Priest που ήταν και το όνομα της παλιάς του μπάντας. Οι Hill/Downing δεν έφεραν καμία αντίρρηση, και έτσι ξεκίνησαν με διάφορους drummers να κάνουν μικρές περιοδείες και να παίζουν σε μικρά club. Το setlist περιλάμβανε κάποια δικά τους τραγούδια όπως και αρκετές διασκευές. Μάλιστα ηχογράφησαν και ένα demo το οποίο όμως δεν στάθηκε ικανό να τους κάνει να υπογράψουν σε κάποια δισκογραφική εταιρία… Η οικονομική κατάσταση του συγκροτήματος ήταν πολύ δύσκολη και έτσι ο Αtkins εγκαταλείπει το γκρουπ. Η τύχη όμως δεν εγκατέλειψε τους Hill/Downing….

Toν καιρό εκείνο ο Hill έβγαινε με μια κοπέλα της οποίας ο αδερφός (ο οποίος δούλευε σαν τεχνικός φωτισμού σε θέατρα) ήταν τραγουδιστής…. Το όνομα αυτού; Rob Halford… Οι Downing/Hill δεν χάνουν χρόνο. Μια Κυριακή απόγευμα βρίσκονται με τον Halford και κανονίζουν μια audition. Η audition γίνεται σε λίγες μέρες και φυσικά ο Halford μπήκε κατευθείαν στο γκρουπ μιας και οι φωνητικές του ικανότητες ενθουσίασαν τους δυο φίλους. Μαζί του ο Ηalford φέρνει και τον drummer John Hinch, από το προηγούμενο του συγκρότημα, τους Hiroshima. Σχεδόν πλήρες το συγκρότημα είναι έτοιμο να ηχογραφήσει. Όμως η εταιρία στην οποία είχαν υπογράψει (Gull Records) τους “ανάγκασε” να προσλάβουν άλλο ένα μέλος για να γεμίσει ο ήχος τους… Μετά από αρκετή αναζήτηση αυτό το μέλος βρέθηκε στο πρόσωπο του κιθαρίστα/πιανίστα Glenn Tipton ο οποίος έπαιζε σε ένα συγκρότημα με το όνομα Flying Hat Band. Ο Τipton λοιπόν εισχωρεί στο συγκρότημα και η γέννηση του καλυτέρου ίσως καθαριστικού δίδυμου είναι γεγονός…..

Πανέτοιμοι πλέον οι Priest ηχογραφούν το πρώτο τους album με το όνομα Rocka Rolla το οποίο είχε ένα πανέξυπνο εξώφυλλο που παρέπεμπε σε πολύ γνωστό αναψυκτικό.

Τα τραγούδια του album δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Η μουσική του συγκροτήματος ήταν μια μίξη blues με heavy rock ήχο. Αρκετά ενδιαφέρουσα, η οποία όμως καταποντιζόταν από την αισχρή παραγωγή του Roger Bain. Παρόλα αυτά, υπήρχαν κάποιες καλές στιγμές στο album οι οποίες έδειχναν κάποια ίχνη του ταλέντου των Priest όπως το ομώνυμο (το οποίο κυκλοφόρησε σε single), το instrumental Caviar and Meths, το Never Satisfied και το καλύτερο του δίσκου, το Run of the Mill, στο οποίο ο Halford κάνει την πρώτη του μεγάλη ερμηνεία ανεβάζοντας στο τέλος του τραγουδιού την φωνή σε πολύ υψηλά για την εποχή επίπεδα. Το album όπως ήταν λογικό δεν πήγε και πολύ καλά… O Priest περιοδεύαν με ένα δικό τους φορτηγάκι από πόλη σε πόλη, και μάλιστα σε μια φορά έπαιξαν και σε μια Ελληνική ταβέρνα (!!!!!).

H μπάντα δεν τα παρατάει και μπαίνει στο studio να ηχογραφήσει το επόμενο album. Το Sad Wings of Destiny κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 1976 με drummer τον Alan Moore στην θέση του John Hinch. Ηχογραφημένο στα Morgan και Rockfield του Λονδίνου, και με παράγωγους τους Jeffrey Calvert και Max West το album ήταν έτη φωτός από το Rocka Rolla. Τόσο σε παραγωγή όσο και περιεχόμενο….

Το εκπληκτικό απόκοσμο εξώφυλλο του Neil French με τον έκπτωτο άγγελο, προϊδεάζει τον ακροατή για το τι θα άκουγε. Τα blues στοιχεία είχαν εξαφανιστεί πλέον. Η μπάντα έπαιζε heavy rock μουσική, με σκληρές κιθάρες να ουρλιάζουν πάνω στο τσιμεντένιο rhythm section των Moore/Hill και τα ξερά, κοφτερά σαν λεπίδι, μανιασμένα φωνητικά του Rob Halford να συντελούν στην ολοκλήρωση του αριστουργηματικού αυτού δίσκου. Τα τραγούδια που ξεχώρισαν κατευθείαν ήταν το The Ripper (το οποίο κυκλοφόρησε σε single) το Dreamer Deceiver, το Tyrant και φυσικά το εκπληκτικό Victim of Changes, στου οποίου την σύνθεση αυτού αλλά και άλλων τραγουδιών του Rocka Rolla είχε συμβάλει πιο παλιά ο Atkins. Oι Priest κάνουν και ένα πέρασμα από την εκπομπή “Old Grey Whistle Test” όπου παίζουν τα Rocka Rolla και Dreamer Deceiver/Deceiver. Επίσης σε εκείνη την περίοδο παίζουν στις συναυλίες τους και το "Mother Sun" ένα ακυκλοφόρητό τραγούδια που πότε δεν ηχογραφήθηκες στο studio. Υπάρχει σε ένα bootleg από την εμφάνιση τους στο Reading Festival το 1975. Υπερβολικά σπάνιο….

O δίσκος ήταν εκπληκτικός, αλλά πάλι είχε την τύχη του Rocka Rolla. Δεν πούλησε πολύ, και τα οικονομικά της μπάντας ήταν σε τραγική κατάσταση. Τόσο πολύ που αναγκάζονται τα μέλη της μπάντας να κάνουν και άλλες δουλείες ώστε να βγάλουν τα ως προς το ζην….

To Sad Wings of Destiny παρόλα αυτά σιγά σιγά άρχισε να ανεβαίνει στα charts η Gull Records τους κρύβει το γεγονός και τους κάνει ακόμα πιο χαμηλή προσφορά για να υπογράψουν σε αυτή. Πάνω που είναι έτοιμοι να υπογράψουν οι Priest, η τύχη χτυπάει την πόρτας του συγκροτήματος. Η Columbia τους κάνει εξαιρετική πρόταση για να υπογράψουν και να συνεργαστούν με αυτή. Η μπάντα δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Υπογράφουν στην Columbia και πλέον ανανεωμένοι και με μια μεγάλη εταιρία από πίσω τους είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν την τρίτη τους δισκογραφική δουλειά. Όπως και έγινε….

Τον Απρίλιο του 1977 κυκλοφορεί το Sin After Sin σε παραγωγή του Roger Glover, του πασίγνωστου μπατίστα των Deep Purple.

Το album ηχογραφήθηκε με τον θρυλικό session drummer Simon Philips καθώς ο Αlan Moore είχε φύγει από την μπάντα. Η παραγωγή του Glover είναι αρκετά αδύναμη, και δυστυχώς δεν μπορεί να δώσει την μεταλλική χροιά που ήθελε το συγκρότημα αλλά και ο ίδιος ο Glover στον δίσκο, όπως στο Sad Wings of Destiny. Έστω όμως και με αυτή την παραγωγή το αποτέλεσμα ήταν πάρα πολύ καλό. Σε αυτό συνέβαλλε τα μέγιστα το εκπληκτικό τεχνικό παίξιμο του Philips. Τα τραγούδια του δίσκου ήταν πραγματικά εξαιρετικά. Από το καταιγιστικό Sinner που ανοίγει τον δίσκο με το θρυλικό σόλο του ΚΚ, την φοβερή διασκευή στο Diamonds and Rust της Joan Baez, στο ρυθμικότατο heavy Starbreaker, και τα μελωδικά Last Rose of Summer και Here come the tears… Δεν υπάρχει κανένα τραγούδια που να υστερεί. Οι εναλλαγές στις κιθάρες ήταν απίστευτες (ακουστέ το Let Us Prey… μιλάμε για το 1977!!!), μιας και ο Τipton ήταν δεύτερος lead κιθαρίστας πλέον, ο Ιan Hill αλάνθαστος κράταγε τον ρυθμό, ο Philips εκπληκτικός, ο Halford ξεσάλωνε τραγουδώντας από πολύ χαμηλές μέχρι πανύψηλες συχνότητες (την τσιρίδα στην αρχή του Dissident Aggressor οι Slayer την έπαιξαν με κιθάρα στην διασκευή τους…. Που να τα βγάλει ο Araya αυτά…) με τρομακτική ευκολία, ενώ εξαπέλυε τις φοβέρες κορώνες του στους ανυποψίαστους ακροατές.

Οι Priest έχουν πάρει για τα καλά τα πάνω τους. Προσλαμβάνουν τον Les Binks σαν drummer, και τον Φεβρουάριο του 1978 κυκλοφορεί το Stained Class.

Oι Priest έχουν αλλάξει πλέον τελείως και το image τους μιας και τα βελούδινα, και μεταξένια ρουχαλάκια που φόραγαν έφυγαν (καλυτέρα…) και στην θέση τους ήρθαν τα δερμάτινα, τα καρφιά και οι αλυσίδες!!!

Το Stained Class είναι κατά την γνώμη μου το καλύτερο album της πρώτης περιόδου των Judas Priest. Η παραγωγή του Dennis Mc Kay είναι υποδειγματική, οι Priest βρίσκονται σε δαιμονιώδη φόρμα και γράφουν φοβερά τραγούδια, με ακόμα πιο φοβερούς στίχους. Σιγουρά είναι ο καλύτερος στιχουργικά δίσκος της μπάντας.

Το Exciter που ανοίγει τον δίσκο με δικασιές είναι ίσως το πρώτο speed metal κομμάτι (όλα αυτά το 1978!!!!), το Beyond the Realms of Death είναι η καλύτερη τους μπαλάντα (εδώ ακούμε και το καλύτερο σόλο του Tipton), και σιγουρά μέσα στα 10 καλυτέρα τραγούδια τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι υπεράνω κριτικής, ενώ η διασκευή (διασκευάρα) του δίσκου είναι το Better By You Better Than Me των Spookie Tooth το οποίο κυκλοφόρησε σαν single, αλλά και το οποίο έμελλε να προξενήσει πάρα πολλά προβλήματα στους Priest στο μέλλον…. Να αναφέρουμε εδώ ότι πέρα της φοβερής δουλείας που έκανε στα drums ο Les Binks ήταν αυτός που έγραψε με τον Halford το Beyond the Realms of Death.

Στην περιοδεία που ακολουθήσε οι Priest έπαιξαν support στους Led Zeppelin κλέβοντας τις εντυπώσεις, και ο δρόμος για την καταξίωση ήταν ανοιχτός πλέον ….

Oι Priest δεν επαναπαυτήκαν. Δεν ξεκουράστηκαν. Μπαίνουν κατευθείαν στο studio και ηχογραφούν τον επόμενο δίσκο τους.

Τέλη του 1978 κυκλοφορεί το Killing Machine σε παραγωγή James Gurthie.

Το Killing Machine συνεχίζει από εκεί που έμεινε το Stained Class. Ατόφιο, καυτό Βρετανικό μέταλλο, με κοφτερά riff που σπέρνουν, φοβέρες όπως πάντα εναλλαγές στις κιθάρες, τρομερό rhythm section ειδικά λόγω Binks και τα ατσαλένια φωνητικά του Halford. Τα Evening Star, Take on the World, και Rock Forever, κυκλοφορούν σε singles σαν τα πιο “πιασάρικα” του δίσκου (χωρίς να σημαίνει ότι υστερούσαν σημαντικά), ενώ οι πραγματικές κομματάρες ήταν…. όλα τα υπόλοιπα προεξέχοντος του θεϊκού ομώνυμου και των Delivering The Goods και Ηell Bent for Leather!!!

Ο δίσκος λοιπόν για άλλη μια φορά ήταν φοβερός και τρομερός, αλλά ένα σκαλάκι πιο χαμηλά από το Stained Class στο στιχουργικό μέρος …

Μέχρι και σήμερα δεν θυμάμαι καποιο group, να έχει βγάλει δυο τόσο σπουδαίους δίσκους την ιδιά χρονιά.

Στην Αμερική κυκλοφόρησε σαν Hell Bent for Leather, (γιατί το Killing Machine ήταν προκλητικός τίτλος για τα Αμερικανάκια βλέπετε) με extra κομμάτι την απίστευτη διασκευή στο The Green Manalishi των Fleetwood Mac. Ένα επίσης σημαντικό γεγονός με την κυκλοφορία του δίσκου ήταν ότι στην περιοδεία για την προώθηση αυτού, και όταν ήταν να παιχτεί το Hell Bent for Leather ο Halford έμπαινε μέσα στην σκηνή με μια Harley!!!! Πράγμα που συνέχισε σε όλη την πορεία των Priest ακόμα και μέχρι σήμερα. Απλά αργότερα έβγαινε και στο Freewheel Burning, και προσφάτως πριν παιχτεί το Painkiller. Γραφικότητες θα μου πείτε η Harley. Σιγουρά, αλλά πρόσθεσε ένα λιθαράκι στον μύθο των Priest.

Το τέλος της δεκαετίας βρίσκει τους Priest να κυκλοφορούν το πρώτο τους Live album το οποίο δεν είναι άλλο από το θρυλικό Unleashed in the East.

Την παραγωγή στο album την έκανε ο Tom Allom ο οποίος θα είναι ο παράγωγος των Priest μέχρι και το Ram it down το 1988…. Ηχογραφημένο στην Osaka της Ιαπωνίας, το Unleashed in the East κάλυπτε κομμάτια από το Sad Wings of Destiny και μετρά. Το album ακουγόταν τέλειο. Υπερβολικά τέλειο… Αυτό κίνησε πολλές υποψίες για πείραγμα στο studio, και πραγματικά το αποτέλεσμα δεν είναι 100% live. Η επίσημη εξήγηση του γκρουπ ήταν ότι κατά την περίοδο των συναυλιών ο Halford έπασχε από φαρυγγίτιδα και δεν μπορούσε να αποδώσει καλά. Οπότε τραγούδησε με την μια το ένα μετρά το άλλο τα τραγούδια πάλι στο studio, με υπόβαθρο την μουσική όπως ακριβώς ακουγόταν στις συναυλίες… Το Unleashed In the East στην Ιαπωνία κυκλοφόρησε με ένα 7ιντσο επιπλέον το οποίο περιείχε τα Starbreaker, Delivering the Goods, Rock Forever, και Ηell Bent for Leather... Άτιμοι Ιάπωνες!!!! Μια ζωή προνομία!!!!!!!!!

Έτσι λοιπόν φτάνουμε και στο τέλος της δεκαετίας του 70 και μαζί στο τέλος της πρώτης περιόδου των Judas Priest.